3
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1341
Okunma
Hayat öyle çabuk akıp
gidiyorki avuçlarımdan,
ne ben yasadığımı anlıyorum,
ne de benden neler alıp götürdüğünü.
Benim hayatım bir dizine boncuğun
kopup farklı yerlere dağılmasıyla başladı,
onların her birini toplayım bir arada
tutuyum derken, farkında olmadan
başka bir hayatta buldum kendimi.
Sonra bulunduğum yeri unuttum ,
neydi amacım, ne için calışıyordum,
kimin için vardım ,işte herşey boncuk
taneleriyle başladı. Avucumdan kayıp
kaybolan en güzel çağlarımdı, gülüşüm,
umudum, benliğimdi. Yani hayatta elimde
kalan sadece bana ait olmayan bir ruh hali ,
elinden oyuncağı alınmış çocuk gibiyim
lütfen pınarlarımı akıtmayın bir gülüşü çok görmeyin..
5.0
100% (3)
Cevap Yaz
