Ebruli düşleri doldurup cebine,
Bir şehri ateşe veren bir aşkla,
Ardına bile bakmadan gidiyorsun.
Kırk yerinden kanıyor bedenim,
Benden gideceğini biliyordum.

Suskun cümlelerimin içinde haykırdım,
Sana olan engin sevdamı geceler boyu,
En kızgın zamanlarda alafında kaldı sevda,
Üryan bir çocuk gibiydi düşlerin,
Koynumda yatarken derin uykulara,
Ve içime çekerken kokunu,
Kendi kendime durup soruyordum,
Gözlerim asılı kalırken saatlere,
Ne zaman diye bakıyordum.
Çığlıklarımı esir ettiğim kimsesizliğin ortasında,
Benden gideceğini biliyordum.

Ellerim üşüyecekti şimdi yokluğunla sevişirken,
Torosların zirvesinde kalmışçasına üşüyecektim.
Buz tutacaktı gözlerimden dökülen yaşlar,
Kanatırken anılar avuçlarımı sana gülümseyecektim.
Kafa tutacaktı bana delişmen rüzgâr,
Uzaklardan çaldığı sesini kendine saklayacaktı,
Bir gece düşecekti gözlerime,
Bir gece karanlıklarına beni alacaktı,
Senin sensizliğe esir ettiğin bir gündü yorgun,
Usulca mutlulukları doldurup valizine,
Benden gideceğini biliyordum.

Kalemin karası çalınmışken sensizliğin alnına,
İhanetlere gebe bir şiir düşerken ucundan,
Tutkulu bir şarkının nağmeleriyle sevişirken yalnızlık,
Sen tüm dünyaya kapatmışken gözlerini,
Benden başka herkesi görürken,
Çaresizlik içinde kanayan yaralarımı,
Cehennemden çıkmış zebaniler sararken,
Dualarınla verdiğin gücü alacaktın,
Ben yokluğunda bile sana sarılıyordum.
Beyhude geçen zamanın içinde,
Sensiz geçen anlarıma yanarken,
Ne kadar çaresiz olsam da susuyordum.
İçimde bir korku vardı, geldiğinden beri,
Benden gideceğini biliyordum.

Şimdi çivit mavisi gözlerinde saklasa da ruhumu,
Adını bile bilmediğim bir yosma sessizce,
Elleriyle hapsetse hayallerimi bir bir,
Eteklerinde toplasa hüzünlerimi,
Nedensizce sevse bir ruh hani beni,
Sana aitim dese bir gece, sokulsa koynuma,
Sanma ona ait olurdu ruhum,
İnsan bir kere sever demiştim sana,
Benden gideceğini biliyordum.

BAKİ EVKARALI