Sakın karşıma çıkma
Gözlerindeki nefreti
Sözlerindeki zehri
Akıtma!

Kırıldım, gücendim sana
Neydi derdin, anlamadım
Amacın neydi, soramadım…

Yıllar geçmiş
Sen hep aynı
nefrettesin!
Sanıyorsun
Herkes; bilgisiz
Hastalıklı!

Sevindim yalnız,
Neye mi?
Yazılarımı okuyor olmana
Beğenmemiş olsan da

Özgürdür kalemim
Kendim gibi yazar giderim…

Yazık ama
Çok yazık
Devrilen yıllara,
Senle geçirdiğim
O günlere…
Çocukluğumda yaptığın hareketlerine..

Eleştirirdin ya hep
Dalga geçerdin özümle
Narsist olduğundan
Bilmezdim neden acıttığını..

Sen kimsin!
Bir kendine dön bak
Ben kimim de!

Ben mi kimim?
Ben bir, hiçim
Sadece sevmenin kıymetini bilen,
Kimseyi kırmak istemeyen..

Yine okuyorsun
Görüyorsun ne yazdığımı
Bendeki yerini..
Yinede dediğim gibi,
Sana iyilik dilerim, herkese dilediğim gibi..

Var mısın, yok musun belli değil
Bir acayiplik var sende sezinlediğim.
Can yakmak, huzursuz etmek için

Ağızdan laf alan, kendi vermeyen
Kendini san/ma/lardan sıyıramayan
Hep kötüyü gören
Sen hiç değişmessin...

Eleştirilmeye gelemezsin bilirim
Ama sen hep eleştirirsin…


Meğer hiç sevmemişsin…
Hayatımda gerçekten yok yerin.



2011-Bursa-
( Biten yıllar/ ayrı diyarlar)