Gök yüzünün, boz bulanık olduğu bir akşamdı,
kar yağıyordu,hafif,hafif,pardösümün yakası kaldırdım,
ellerimi cebime sokup ve yürümeye başladım.-
birden, sen geldin aklıma,
boynum düştü,tıpkı mahcup bir çocuk gibi,
utanmıştım,kendimden.

Sanki sen oradaydın, karşımdaydın.

Oysa, nerede olduğunu bile bilmiyordum.
birden, titremeye başladım,ve yüreğimin sızladığını hissettim,
titriyordum,ve soğuğa rağmen terliyordum,
bir günde dört mevsimi yaşadım,kışa rağmen,
kış bendim,bahar sendin kışta terleten karşımdaki gözlerindi.

Çünkü, hiç unutmamıştım seni,
ve sana karşı,yaptığım haksızlığı,düşündüm utandım,
Artık, dalgındım,
tamamen sen kaplamıştın benliğimi,gördüm hayalini,

Keskin bir ayaz çıktı birden,
titredim,
rüzgar, savurmaya başladı karları,
başım,gözlerim bembeyaz kar oldu,
ama hala aklım sende, soruyordum kendime soruları.
Sordum neden, neden böyle oldu,neden ?

Neden, terk ettin seni gerçek sevenlerini diyordum.
aklımdan çıkmıyor, kendimi sorguluyordum,
oysa, vakit çoktan geçmişti,zamanlar çoktan geçip gitmişti,
her şey bitmişti,ben, yalnızlığı ve bir başkasını seçmiştim.
Geçiyordu, yanımdan parlak ışıklarını yakmış arabalar,
bazen, öylesine çoğalıyordu yol bile vermiyordu onlar,
bir, karmaşanın içinde o soğuk gecede yolda giderken,
hep, kederli bir hayalet gibi yürüdüm,

yürüdüm.

İçinde sen olan, düşüncelerim içinde, duygularımla yürüdüm.
Biliyor’ musun hiç unutamam o kızıl beyaz akşamı ben.

Korna, sesleri işitiliyordu arabalardan,
kimi kayıp kaza yapıyor, kimi bağırıp çağırıyordu,
o, gök yüzünün kara bulutları,üstümü karla örttüğünde,
arada bir, o yüzüme ışıklar yansıyordu,
yine seni düşünüyordum yol boyu yürüdüğümde,seni düşünüyordum.

Bütün, benliğimi esir almıştı yoldaki hayalin,
kar beyazı üstümü sarmıştı, o keskin ayazda yürürken,
benekli, kar kaplanları gibiydim,
yine de seni,yol boyu düşüp hayal ederken.
Her şeye rağmen,
seni düşünüyordum,yürüyordum, bilir ‘misin, topal aksak giderken.

Dışarıda kalacaklara, ve kimsesizlere üzülmüştüm bir ara,
sanki onları düşünecek, halim varmış gibi,
ama, erken bitti onları düşünmek.
çünkü, birden gözlerin gözlerimin önüne geldi,
o akşam ben beyaz hayalet gibi karda yürürken.
Yoruldum yürümekten değil düşünmekten.
yorgun ışıkların, alaca gölgesinde,kırık bir bank buldum, oturdum,
soğuğa ve yağan kara rağmen,
sonra ,düşen kar tanelerini seyrettim uzun, ! uzun !
yine de, sen vardın,sen vardın düşüncelerimde sen,
seni, seni düşündüm hep o akşam ben.

geçmişi, aradım dün gibi,
gelecek gibi,
seni, seni aradım ben.
sanki çıkıverip, görünecektin bir köşeden,
sanki, diyecektin af ettim seni.

Sonra, karanlıklar üzerime çöktü birden kabus gibi,
karanlık dünyama, yine senin unutamadığım aşkın karıştı,
kalktım ve yeniden yürüdüm,
ama hala, sendin düşündüğüm,ve beni meşgul eden.

Hep aynı hatamdı, o nedenini bilemediğim,
hep, aynı hatamdı yolda düşündüğüm.
aynı hatam !!!.

Dönüşü, olmayan bir yoldaydım, yapayalnız,
düşünceler içinde, hep yürüdüm,yürüdüm,
yollar, uzadıkça uzadı,
bitmek, bilmedi o akşam yollar hep ıradı.

Şimdi, o hayatın yüzünü sır gibi saklamaktayım,
Af et beni, ve hakkını bana helal et e mi !!!!.
Süheyla, süheyla.