………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Sevgidir

Hoş olalım gonca gibi gül gibi
Dilde bin kelamı yoran sevgidir
Anılmak istersen Yunus kul gibi
Bil ki bu şerefe varan sevgidir

İnsanlar bir yelken bu dünya deniz
Neydik ne olacak bilinmez neyiz
Sevip sevilelim demiştir Yunus
Huzurlu yaşamı veren sevgidir

Zaman gelir geçer ömür kısadır
İnsanlıkta sevgi kural yasadır
Tatlı sohbet eller sıkıp uzatır
Yaralara merhem süren sevgidir

Devamlı sürür de hep anıları
Yazmakla biter mi kardeş bunları
Yavruya şefkatli o anaları
Bunca sempatiyi kuran sevgidir

Coşkun bu ilhamı nereden aldın
Hazreti Mevlana Yunus’ta buldun
Ne dedi bu hale pirinden bildin
Söyledi gönülde duran sevgidir
…………………………….
1-Aşık Coşkuni
……………………………….

1927-2003. Ardanuç’un Unushev (şimdiki adı Kızılcık) köyünde doğdu. Asıl adı Niyazi Bedir’dir. İlkokulu köyünde okudu.

Küçük yaşlarda şiirle ve aşıklık geleneğiyle ilgilenmeye başladı. Şiirlerinde yaşadığı dönemde gördüğü birçok olayı, konuyu ele alan Coşkuni, değişik zamanlarda yöredeki birçok aşıkla ve şairle dostluk kurdu. Bazılarıyla karşılıklı deyişmelerde bulundu.

1980’li yılların sonunda Manisa’ya göç eden Aşık Coşkuni’nin şiirleri değişik gazete ve araştırmalarda aktarıldı.

Aşık Coşkuni Manisa’da öldü ve orada toprağa verildi.

Ayrıca 19. yüzyılda yaşamış Ermeni asıllı Erzurumlu Coşkuni, asıl adı İsmail Ataseven olan Olurlu Coşkuni ve Erzurumlu Ümit Coşkuni adlı aşıklar bulunmaktadır.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-80-)(-)(-)(


Gördüğü güzele canan derse dil
Güzele bakan göz,gören sevgidir
Deli gönül bir hoş olsa mutedil
İlmik ilmik aşkı ören sevgidir

Gün yirmi dört saat adı anılan
Onsuz olunmayan ömür sanılan
Yiyip içirmeyen sevda denilen
Gönüllere bir bağ kuran sevgidir

Yâr’in sevdasından gazel okutan
Motifleri dizip kilim dokutan
Bir dalın üstünde ötüp şakıtan
Bülbüle o şevki veren sevgidir

Mutluluk üstüne olmalı erek
Hüzüne,hazana var mı ki gerek
Nikah masasında evet diyerek
Cananla vuslata eren sevgidir

Bir huzur üstüne kurulur yuva
Seven iki yürek bağlanır eve
İşte bu haneden yükselir neva
Aşkın meyvesini deren sevgidir

Annelik duygusun ortaya koyup
Oy benim hayatım,bi tanem deyip
Minik ellerinden tutup okşayıp
Yüzünü yüzüne süren sevgidir

Lüzumsuz hayatın özüdür sevgi
Gerçeği görenin gözüdür sevgi
Mert adem oğlunun sözüdür sevgi
Sapmadan hedefe varan sevgidir

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz

MUTEDİL:Ilımlı,ılıman
NEVA: 1. Ses, ahenk, nağme. 2. Refah, mutluluk.