Sardırmış başına türlü dertleri.
Ağlamaktan gitmiş gözlerin feri.
Silemez anlında yazan kaderi.
Garip garip gezer, gezer serseri.

Umutları bir bir tükenip bitmiş.
Hayalleri onu terk edip gitmiş.
Acılar gönlünü hep talan etmiş.
Garip garip gezer, gezer serseri.

Günleri karanlık, arıyor ışık.
Nasırlaşmış yürek derde alışık.
Çıkar yol bulamaz, yollar karışık.
Garip garip gezer, gezer serseri.

Yıkılmış hanesi tütmüyor ocak.
Hasreti olduğu bir sıcak kucak…
Yıllardır dolanır dört köşe, bucak.
Garip garip gezer, gezer serseri.

Medet beklese de gelmez Gaffar’dan.
Terk etmiş dostları, farksız ağyardan.
Bir an önce gitmek için diyardan,
Garip garip gezer, gezer serseri.

20.01.2011
Erman Ulusoy
Kırklareli