( Oğlum Özcan Öner’e )

Ellerinle kucakla mâzinin güllerini
Zamanın ötesinde yanan zaman var oğul
Daima sevda ile sarsar bülbüllerini
Dermanın ötesinde yanan derman var oğul

İçinde biriktirme nehirlerin hızını
Sevgili diye görme zamanların nazını
Soldurma güneşini, soldurma ilkyazını
Ummanın ötesinde yanan umman var oğul

Mevlânâ gibi görün, çağlatma gururunu
Mızrabına kasvetle yağdırma mahurunu
Zamanında çözülüp yıktırma kalp surunu
İsyanın ötesinde yanan isyan var oğul

Bırak kış nağmesini, alevi al özüne
Her an dikenler değil, gülleri der sözüne
Bayırları çıkarken derman gelsin dizine
Sûzanın ötesinde yanan sûzan var oğul

Takvimi heder edip gönlü yapma oyuncak
Doğmasın kasvetlerin her sabah sıcak sıcak
Topla sevgilerini, topla sen kucak kucak
Harmanın ötesinde yanan harman var oğul

Gözde nafile yere akıtma damlaları
Gönlünün sofrasına getirme belâları
Menziline varırken ihya et yaylaları
Giryanın ötesinde yanan giryan var oğul