korkusu sarmıştı bedenimi
ve tüylerim diken olmuştu ürpertiyle
sızım sızlıyorken bedenim,canım
iki dirhem yarım
tutunuvermiştik karanlığına
o soğuk,o eski,içi kara binanın
sağımda can pareler
solumda yaralı yürek
paramparça sancıyla kıvranan karnın
ellerimle tutsaydım
tutup da içime alsaydım sızını
sen rahat olsaydın
o soğuk,o eski,içi kara binada adamlar
gecenin karanlığında ,kalabalıkta,
sesiz çığlığa attılar bakışlarımı
kolay gelsin diyip de uğurlamak
ne de zordu
sızını alacaklar ya güvendim
kapı kapandı,geri sayıldı zaman
hiç bitmez bir 80 ’di 0’a giden
pınarlarım çok sesli koroyla karışık
sargılarımı olur olmazlarla sarmaladım
açtım,bağladım,
yukarıdan aşağıya kopup da inenlere
aldırmadım bedenimde
vereceklerdi seni,
bekledim..
uzundu vakit,
en uzun ve en yavaş zaman akıyordu sanki
verdiler...
ben aldım,göz yaşlarımla
öptüm,kokladım
geçtiğini fısıldadım kulağına,
yüreğimde iğneler,bedenimde çuvaldız,
hoşgeldi bebeğim
acısız ve sancısız
o soğuk,o eski,içi kara binada birileri
usulca selamlayarak gözlerimi
dünyamı ellerime verdiler..........
beni bahtiyar eylediler.......
esra boyoğlu...