0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1043
Okunma
Çıplak ayak uçlarında süzülerek geldiler
Kara pelerinlerini örtüp güneşin üzerine.
Kılıç uçları ile bir Samanyolu çizdiler,
Zemheri nefeslerini savurup gökyüzüne.
İhtiras yüzüyordu iri ve kızıl gözlerinde.
Önceleri sanki bir dost gibi gelirdiler.
İndirip kılıçlarını gülün nazik göğsüne
O eşsiz kokuyu cisminden söküp alıverdiler.
Teni kanıyla boyandı şimdi gülün
Başı dimdik durur eksilmez o vakar.
Kokusuna bile hasret kalan bülbülün,
Gölgesiz cismine armağan bir diken var.
Bülent Özbek
5.0
100% (1)
