Ne gariptir,ki bu hayat
sararmış yapraklarım hüzün bahçelerimde
imkansız bir sevdaya çağlamış gönlüm
gücüm yetmiyor unutmaya
biliyorum kanatacak dikenler yırtacaklar yüreğimi
uçurumlarından kayalara çarpacağım
mayın tarlalarında param parça olacağım
Bu asi yüregime söz geçiremiyorum
ne fark ederki ,
ha sensizlikten yok olup ölmüşüm
ha yasak sularında boğulmuşum
beni ölüm korkutmuyor ki, sevgilim
beni korkutan sensizlik
zaten ne mecelim kaldıkki,
bakma sen güldüğüme
mutluluk oynadığıma
hani diyordunya unutturacağım
bütün acılarını sana
unutturdun birtanem
o acılarımı
lakin acılar dertler bitermi
şimdi bir başka türlü
kan ağlıyor gözlerim yüreğim darmadağın
birde senin hasretin
ya düşlerim
bazen mutluluk versede
yinede hüzün doluyor yüreğime
biliyorum belkide yakınımdaki uzağım olacaksın
gözlerine bakamıyacağımı bile bile
ben uçurumlarına yöneliyorum ölümüme
belkide son verceğim
doyamadığım ömrüme
olsun ne fark ederki
ben sensiz kalırsam zaten ölürüm
nasıl da girdin yüreğime
kanın kanıma canın canıma karıştı
bir yürekte iki can olmuşuz seninle
orda bir yuva kurmuşum ikimize
kimseler yıkamaz,ki
demirden surlar çektim
on kat derinliklerine
umut tohumları ektim
gönlümün bahçelerine
yeşerip çoğalsın sevdamız diye
aşkın en büyük hediyedir sevğilim
bu kanayan yüregime.




kanayanyaramsın..