Günahsız bir sabiden aşkı çaldım hünkârım
Boynum kıldan incedir, neye yarar inkârım

Pişmanlık, yüreğime kurşun gibi düşüyor
Düşüm ayazda çıplak, yaprak gibi üşüyor

Gündüzün nur yüzüne dönüp bakamıyorum
Gecenin karşısına bir kez çıkamıyorum

Dilim lâl, gözüm âmâ, kulağım sükut, sağır
Başım gövdem üstünde vebalim kadar ağır

Ettiğim eziyetten inan utanıyorum
Vicdanımın sesini bir tek ben tanıyorum

Ben ki solan gülleri, incitmeden severdim
O asil kardelene nasıl da hüzün verdim

Oysaki çok sevmişti, oysa ruhuma eşti
Babam kadar gökyüzü, annem kadar güneşti.

Deniz gibi, dağ gibi, toprak gibi kokardı
Gözlerimin içine yıldız yıldız bakardı

Kelebek kadar narin, serçe kadar ürkekti
Biraz kaşımı çatsam, sanki can verecekti

Şimdi hangi yanıma sarılıp ağlayayım
Hangi kırık dalıma umutlar bağlayayım

Mevsimler dargın artık semtime uğramazlar
Yalvarsam da nafile fayda etmez niyazlar

Her cezaya razıyım çağır, divan kurulsun,
Bu sevdanın hesabı teker teker sorulsun

İstersen zindanlarda asırlar boyu sakla
İstersen sök kalbimi beni bu dertten akla

Günahsız bir sabiden aşkı çaldım hünkârım
Boynum kıldan incedir neye yarar inkârım.

S.U.

17.01.2011


Şiirimi güne asan seçiçi kurul üyelerine ve okuyup yorumlayan tüm şiir gönüllülerine
teşekkürler. Sevgiler.

Şiirime sesi ile hayat veren sevgili Alper Baran Esin’e teşekkürler.