Aşk dedikleri çok nazlıdır bilemedin
Çok narindir çabuk kırılır,
Çarçabuk üzülür olur olmaz şeye
Ölümsüz bir kale gibi gölgesi
Küçük bir ters rüzgârda nasıl da yıkılır gövdesi

Bilemedin bir yürek neye çarpar
Yüreğin hiç çırpınmadı ki
Hangi çaresizlik bileğini büker
Uzattın mı sıcaklığını ellerinin
Uzatmadın ki

Sahte ışıklara bir kez kanar göz
Bir kez inanır masum bakışlara
Bilemedin inandırıcı olan tek yalan vardır
Söyleyenin kulakları hep kapalıdır
Yalanım ben diyen haykırışlara

Kişi kendi gözünü görmez
Işığın siyahlığını nasıl bilsin
Gitmeye karar vermişse düşünceler
Kim söyleyebilir
Kim söyleyebilir giden nasıl geri gelsin

Sevenler özler, sevenler bekler
Sen ne sevdin ki ne bekleyeceksin
Eminim başını kaldırıp bir sahte gururla
Bir şair beni sevdi diyeceksin
Bir şair beni sevdi diyeceksin

Susuz çiçekler gibi bükecek boynunu yüreğim
Çekilip gönlünde ıssız bir köşe bulacak
Sarılacak yine dikenli yalnızlığına
Sevmesini bilen bir yürek bekleyecek belki
Belki kendi gölgesinden bile saklanacak

Bilemedin aşkın nazını
Kırdın en ince yerinden bir çırpıda
Dilerim sen de asılırsın bir çerçeveye
Beklersin hep
Beklersin gözlerin kapıda…