Sağda, solda insanlar korkarak konuşurdu
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar
Kafamda kıyasıya fikirler vuruşurdu
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Her fikri ayrı gayrı bir doktrin yaptılar
Yüz çevirdi yan çizdi menfaate taptılar
Her şeyi inkâr edip cambazlığa saptılar
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Beyinim düşüncelerin arenasına döndü
Kimisi tam fırıldak, kimisi de çok böndü
Bir ülküye baş koyan ne çok hayatlar söndü
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Masum sessiz milleti saflara ayırdılar
Devlete başkaldıran asiyi kayırdılar
Döktükleri kanlarla toprağı doyurdular
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Kozama çekilsem de bela arar bulurdu
Bazen beden zırhıma, ruhum sığmaz olurdu
Din bezirganı ürer, kızıl Marksist ulurdu
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

’Başbuğ Türkeş’ dedikçe, nelere çıktı adım
Sonunu düşünmeden hep yarınsız yaşadım
Gölgem kurşunlanırken yürüdüm aldırmadım
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Her şeyin bedelini ödedim yok vahlarım
O günlerin ardından, olmadı hiç ahlarım
Platonik aşlarım, şafaksız sabahlarım
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Çok acılar çeksem de inancımla dayandım
“Millet” dedim uyudum, “ülkem” diye uyandım
Ne bir pişmanlık duydum: Ne yakındım, ne yandım
Kanımın kaynadığı yetmiş küsurlu yıllar.

Özcan İşler