damağımda çorak topraklar
sen bu sözlerimle büyüleneceksin
sanatsal bir aşkın dudak uçuklatan sahnesinde
kural tanımaz bir deliyi oturtacaksın içine





apselidir tüm gülüşler
müzikli bir kabare oynar insanlar
herkes birbirinin kandırdığı yanı





.hey kadın.
.beni kendi uçurumuna çekebilir misin.





aşk imparatorluğumun teokratik yanına sığındı
bu diktatörlük rejimidir baskıcı
sen gözleri sabitlenmiş bir kadınsın çünkü





topla tüfekle değil
topuklarına basa basa
kaç yanık kokusunu ezip geçtin





.hey kadın.
.beni çağıracaksın bir gün.
.ama işgal edilmiş olacak bütün kalelerim.





deklanşöre basıldığında
yüzümüzde acı bir gülümseme
"acı çekmekte bir nevi erdemdir" diyor aristokratın biri





teksir kağıdında tutulan notlar
aç ölmeye eşittir okunmayan kitaplar
beni demli bir çayın yarısında bırakıp
bir noktanın mahremiyetine gizlenip gitmeler
(işte senin bu depresif yanını sevdim)





.hey kadın.
.tutkuların esiriykende dağılabiliriz.
.ama sen beni her zikir sonrası inkar edeceksin.







PİPO






( Fotoğraf: Altan Kendirci)