Hayat beni alnımdan öptü
Avuçlarıma sevgiyi,
Hüznü,hoşgörüyü bıraktı
Birer nefes kokluyorum hepsini hergün
Hücrelerimde, şekillendirip üflüyorum dünyaya
Sonra beklemeye başlıyorum…

Kime, neyi ne kadar verebildiğimi görmek için
İnsanlar aç, insanlar biçare
Hasretler bir yudum sevgiye bir nebze hoşgörüye
Hüzün öksüz, hüzün yetim kaldı
Avuçlarımda topladım yeniden
Kaldırdım ellerimi semaya
Al dedim all hüznü…

Yaşamak isteyen yok, paylaşmak isteyen yok
Doymuş herkes
İliklerinden boşalmaya başlamış taşımıyor bedenler.
Öyle ya kim ister sevmek sevilmek varken üzülmeyi
Oysa aşkın bile bir yarısı hüzün değil mi ki
Coşkulu pırıl pırıl aşka yelken açmışken yürekler
Kaderin sillesini hissettiği zaman yüzünde
Hüzün deryasında boğulmazmı ruh ve ten.

İmkansız aşkların,
Kadere isyanların şarkısı çalarken
Hıçkırıklarla göz yaşlarıyla yazılmaz mı kahır mektupları
hayat beni alnımdan öptü
sevda tohumları ektiğim yüreğimde
Hüzün çiçekleri yeşerdi...


İLKNUR AKSOY