doktrin tutmaz olmuş, içimin güve tutmuş gri perdesi
içtihatı yarım sorgum, gidiyorsun demek, gün ertesi...

................................................................






maziyi heybenin perçemlerine basmalıymış tez elden
acırken kanatların dikine kemikleri
son kez dünleri doldurmalıymış kevgire o zaman, mavileri
salıncakları sökmeliymiş
ayırmalıymış ağaçları, dal budak sancı tanımadan
aklı, sorgudan muaf’a paraflamalıymış bir müddet
tırnak izleri pansumana dayanır mı
acaba susar mı düş izleri
üzengeç yaralar tamire gelir mi kabuk boğlamadan
şayeste hıçkırıklar şimdi hangi güzergâhı yol tutar
işte; neden niçin demeden, hiç sormadan...



kolay olmazmış ama dediler
zaman kolayı vurmazmış ilk zamanlar
ama sordum böyle yapılırmış
aksi istikamet sirayetine konunca adımlar
ahlara pek yüz vermemeliymiş, oflarken hınca hınç nefes nefes
öksüz kıvamında cilalamalıymış kundaklı acıları
düşmeli, dudak yakmayan mama kıvamına gelmeliymiş ateş
kolay olmazmış dediler
dayanıp acısına yatırmalıymış sırt üstü, ütülemeliymiş son bir kez...




alışılırmış ama neticede
çünkü
tek göz de yetermiş insana, tek ayakta
işte; abartırmış sadece!
geçermiş saçlarda siyah kalmayıncaya!
izini kaybeden kaleme, biri kitap ol/k/urmuş mutlaka
iki de bir vururmuş geceler
ikiye bir yakaladığında
soyulurken ellerin aya değen katmeri
çiziktire çiziktire, bir kazır bir sıvarmış zihnin perdahını
kâh karartmalı gecelerin azığında, kâh azgın denizlerin soğuğunda
dününü kaybeden kendini ararmış , çıplak ellerle
yar’ını arayan kendini bulurmuş, gün/ah kıyılarında
ölmüş gözlerin , solmuş sufleleriyle...






bazen, sesli hıçkırıklar eşliğinde düşermiş cemreler
bazen matem giyinmiş, sessiz gözlerden sızarmış yağmur
arada, kırılmış dilbaz enfarktüsler d o k u n u r m u ş usuna
bir’inden bir çıkmayan şifasız rakamlar yutarmışsın
çürükler konurmuş aklının önüne, salata söğüş d/n/iyetine...




işte;
herkes, kendi salâsını kendi okurmuş
bir ayrılığın müteakibinde
başka gözlerin ıtrî efsunuyla
ama, mutlaka kendi sesiyle...






ToprağınSesi






.