Ben sana yandım kimselerin yanmadığı kadar
Ey lebleri nar kırmızı olan güzel sevgili.
Güneşin doğmadığını sandığın günler kadar
Sen hep içimde doğdun ey hale yüzlü sevgili.

Ne ferman dinledi bu gönlüm ne bir kınama
Divane dediler,kimseler gelmedi yanıma.
Dolaştım Mecnunlar gibi sabahlardan akşama
Sen hep gözümde vardın ey hale yüzlü sevgili.

Mevsimler hazan olup düştü sararmış yapraklar
Bana hep nisbet yaptı sevdiğine kavuşanlar.
Her başını çevirişin beni içten yıktılar
Sen hep gönlümde yardın ey hale yüzlü sevgili.

Ne Mecnun’u okudum,ne Leyla’yı,ne Ferhad’ı
İstedimki yanayım çağırmadım hiç imdadı.
Tatlı dilli nağmelerin birgün beni sormadı
Sen hep kalbimde zordun ey hale yüzlü sevgili.

Ne ümitlerim bitecek seni bekliyor iken
Ne de huzurum olacak sen yanımda yok iken.
Sana olan sevgimi yedi alem biliyor iken
Sen hep dilimde kaldın ey hale yüzlü sevgili.

Talip KAZGI

2010-KÜTAHYA