Hava karardı senden arta kalma
Hüzzamlı gibi yağmur dökülen günde


Gidecektim galiba
Gitmesem bile gök kapı yer kilit oldu geceme
Yıldızlar benden önce başladı göçe
Üstüm açılınca boş kalan fezada
Bulutları giyindim sesime


Haliç olup döküldü kimliğim
Hiçbir zaman böyle sızmamıştı içeri
Karanlıkta başlayan seferim


Anafor sevdalardan kaçtım
Ve
Her şeyi yerli yerine bıraktım
Nasıl olursa olsun sen gelirsin diye


Sokağın ışığına kıvrıldı birden bire gölgeler
O anda
Sımsıcak damladı ellerinden ayrılık
Sağda solda toplanacak ne varsa
Senin kıyına bıraktım
Sonra toz duman bir kıyamet oldum


Konuşacak iki kelime varsa bile
Ona söyledim anlat diye


Anlat İstanbul Süleymaniye’nle
İki yakan arasına sakladığın denizinle
Anlat şimdi ve damıt yüreğinden
Gecenin deliliğini şairin seninle biriktirdiğini


e.e