Zaman örse kozasını usul usul ömrümün öyküsünde
kırık dökük aynalardan geçsem
ışığın kırılma yerlerinden.
Kalksam toplasam sonra, parçalarımı birleştirsem
biriktirsem umutlarımı yüreğimin koynunda
bütün sevgileri sana biriktirsem.
Kumu inciye çeviren istiridye gibi bilge ve sabırlı
beklesem seni
gelir misin.


İki yorgun, yaşlı ruhu tazeleyen
mavisi parlayan bir akşam üstü ömrün
seçilmeyen rüyanın kabuğu kırılsa
çeşmesi ılık avlulardan geçsek.

Usta ressam fırçası kirpiklerinle
bana bir resim çiz desem
gecenin karanlığının sesini kısıp
mavi kanatlanıp gelse hani.

Bir ışık çalsan gökyüzüne
bir yıldız tutuştursan pencereme
kuyruklu bir uçurtma yapıp ay’ı
bağlasan parmak uçlarıma.

Kedi gibi sırnaşıp sokulsam koca yüreğine
ömrümün en ince dalına konar mısın.

Sana biriktirdiğim sevgimle
beklesem seni
gelir misin
ömrümün öyküsüne.