Aslında, şiire konu olayın incelenmesi ve irdelenmesi tarihçilerin alanına girse de “ hangi tarih, hangi tarihçi “ sorusunun ayrı bir tartışmaya neden olacağı düşüncesi ile şiiri kendi içeriği ve şiirselliğinden sıyırıp konuya dağıtmak ve tartışma platformuna çekmek çok doğru değil kanaatimce. Ama, şiirin altındaki bazı yorumlar bir şeyler yazılmasını da gerektiriyor.

Bahse konu olan dizinin adı, diziyi seyirciye sunanların bakışını çok açık bir şekilde ortaya koyuyor zaten. Bir tek Türk tarihçisi Osmanlı’nın onuncu padişahı Kanuni Sultan Süleyman’ı “ Muhteşem “ olarak anmamış ve yazmamış, Osmanlı’da bu isimle anıldığına kimse şâhit olmamıştır. “ Muhteşem “ penceresi bizim dışımızdaki bakışın rengidir.
Yani bizim bakış rengimiz değildir!
Öne çıkarılan en önemli karakterin de “ Hürrem “ olduğunu düşünürsek renkleri daha net görmek mümkün oluyor aslında.

Şair, bunu gayet iyi görmüş ki,

“Yıllarca kendi şanlı mazisinden bîhaber
Batının türküsüne çengilik vardı bizde”

Ve,

“Bir kaç sütü bozuk mu, birkaç aklı evvel mi
Kim girdi kutsalımın mahremine düstursuz”

Mısralarındaki vurgu ile hem rahatsızlığını ortaya koymuş hem okuyucuya mesajını çok net vermiştir.

Elbette, dizinin senaristinin eski bir İşçi Partisi üyesi olması, bu dizinin peşinden diğer bazı Osmanlı padişahlarının da dizilerinin çekilmesinin sırada olduğu haberleri ve bütün bunların aslında programlı bir saldırı, bir gözden düşürme operasyonu olduğu iddiaları çok önemlidir ama şahsen bir önyargı ile yaklaşmayı da çok doğru bulmuyorum.

Yorumlardan bazılarının diğer bazı yorumları çok abartılı, taraflı bulması gayet normaldir. Tıpkı bahse konu olan dizinin Osmanlı aleyhtarlığı ve karalama amaçlanan içeriğine karşı taraf olmak gibi.

Her insanın her konuda aynı duyarlılığı göstermesi elbette mümkün değil. Her tokat her yüzü aynı derece acıtmaz. Osmanlı duyarlılığı ile Atatürk ve Cumhuriyet duyarlılığını terazinin kefelerine koyup tartma, birinin diğerine daha baskın gelmesi için bir gayret içinde olma uğraşları kanaatimce çok getirisi olmayan, aksine gruplaşmayı ve ayrışmayı artıran faktörlerdir. Ama, eğer bir millet artısı eksisi ile tarihine bir bütün olarak sâhip çıkmaz, aradan bazı tuğlaları çekip kendi arzusuna göre bir tarih oluşturmaya çalışırsa ortaya çıkacak binanın çok sağlam ve dayanıklı olacağı konusunda tereddütler taşıdığım gibi gerçeği yansıtamayacağını düşünüyorum.

Soy ağacında dedeyi tanımamak, inkâr etme ya da yok saymak babayı gayrimeşru hâle getirir! Hiçbir gayrimeşru babanın evladı çok meşru kabul edilmez, en azından meşruluğu tartışılır. Çanakkale’de destanlaşan, İstiklâl harbini yapan ve Cumhuriyeti kuranlar Merih’teki bir tavuğun yumurtalarından mı çıktılar? Eğer bir yerlerde eksiklerimiz ve yanlışlarımız var ise bunları târih boyu bizimle savaşan ve kuyruk acıları olanlar ile ya da onlara malzeme olarak; malzeme olanlarla değil, kendi aramızda enine boyuna konuşarak irdelemenin geleceğe ışık tutmak ve hatalardan dersler çıkarma noktasında daha doğru olacağına inanırım. Bana göre, bizim tarihimizdeki her aktör ve her figüran bizimdir ve onlara bizden olmayanların dil uzatması, hakaret etmesi ya da etmeye çalışması hepimizin canını acıtmalıdır.

Dizi deyip gersek eğer, bazı sorguları yapma gereği duymazsak en büyük propagandanın amaca giden yoldaki saf izleyicileri olmaktan öteye geçemeyiz. Üzerinden yıllar geçse dahi hafızaya kazınan görselliklerin silinmediğini hepimiz çok iyi biliriz. Zaten bize sunulan muhtelif tarihlerdeki tutarsızlığın oldukça fazla kafa karışıklığı çok belliyken üstüne böylesi dizilerin de tuz biber olacağı çok aşikârdır. Bizden sonraki nesil bugüne göre şekillenirse hâli / hâlimiz nice olur? Bu duyarlılığa herkesin sâhip olmasını beklemesek de sâhip olanların eleştirilmesini, suçlanmasını doğrusu manidar buluyorum.

Keşke burada bunları değil de şiiri konuşabilseydik! Bu şiirin güne gelmesi ile site yönetimini de ayrı bir yere oturtmaya çalışma çabaları, hatta bu şiirin, şiire yapılan bir haksızlık olduğu, şiiri baltaladığını iddia etmenin mantığını benim mantık anlayışımla izah etmenin mümkün olmadığını biliyorum ama, illa bunu izah edecek bir mantığın da olabileceğini düşünüyorum. Kargaların usûl dersi vermeye, imamların günah çıkarmaya başladığı zamanımızda nerede ise “mümkün değil” diyebileceğimiz pek bir şey kalmadı.

Duyarlılığın duyarlılığımız, derdin derdimiz, kızgınlığın ve kırgınlığın kızgınlığımız ve kırgınlığımızdır değerli şair! Ömrünce uğraşsa yazdığın tek mısraı yazamayacak olanların şiirine laf söylemesi ise zannediyorum benim gibi seni de, bir çok okuyucuyu da güldürmektedir.

Eyvallah!