Elime yüzüme bulaştırdım seni, helâlimsin..
Gecenin karanlığı düşer aklımın en ücra köşesine,
Avuçlarımda biriken ayın şavkına yansır yüzün, gül’sen diye.
Burası sana varacak bir yolculuğun tam ortası,
Burası sessizliğin ve sensizliğin tam ertesi.
Bilmediğim bir şehir
Ve yazmadığım bir şiirde düştün aklıma akşam vakti.
Sesimi bile tanımakta zorlanıyorum bu kez, yabancıyım..
Zihnimden vuruldum, çok yaşamayacak belki aklım
Ellerini açıp dua etmeye hazırlanırken sen,
Çalacağım bu gece açılmak bilmeyen kapını
Dudağımda hiç söylemediğim sana yazılmış bir şarkıyı
Yüzümü dolunaya çevirip söylerken,
Kayıp yıldızlara yansır aşkın avuçlarımdaki şavkı..
Sen, ürkek bir ceylanın kalp atışındaki cesaret..
Ben, kahveye çalan bakışların arasında, karanlığa icabet..

Faruk Köse
/home.php#!/pages/Faruk-Kose/124916080854064