1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
977
Okunma
Nasıl bir korku bu
Titreyen çocuksu ellerim
Sonunu bilmeden yürüdüm
Mayınlar ortasında
Kırılmış bir gül gördüm
Ağlamaktan gözleri yorulmuş
Çaresiz kalmış
Bir savaş günün’de
Bilmesin kimse
Yaşadığımı
Kaybolmuş gibi hatırlasın
Beni herkes
Peşime düşen olmasın
Unutulsun anılmasın
Bu şehirde adım bir daha
Gözlerden uzak
Bir hayat yaşayalım
Bizde.
Savaş olmadan
Gül kırılmadan papatya solmadan
Beraber...
Taş atmadan kurşun sıkmadan
Güneşi karartmadan
Hep beraber...
Cevap Yaz