Canan; aşkı figan eylersin, neden?
Ki isyanlar, sadece benden
Bırakırsın gönül’ü kendi başına yangının da.

Dilinse, kor bela da
Ayan Beyan göğsüme hicranı da basarsın.

Üryan bıraktın; tümüyle benden çekildi, hayat ya
O mah yüzüne de, tüm bunlar da yakıştı mı ya?

Hilalin şavkı vurmuş da, yüreğimi yaralar
O cemalindir, kalbimi orta yerinden yarar
Hâl kalmadı artık, tut elimden beni de çıkar
Devranın hali, benimkinden de bin beter.

Biryan oldu tandırda, susuzluktan kavruldu yandı yürek
Şiryanım da, atarsın her an.

Şeb-i gam bu akşam, istemlerimle özlemim yangın da her an
Nim kaldım, sensizlikte tekleyerek
Ömrüm de kör kaldı, seni bekleyerek.

Sal da Badı’nı içime, alsın ferah mı ferah bir hal
Felek mi vurdu ne, doğrultamam nedense belimi?
Ab-ı Revan’ıma da, bir türlü de çıkamam.

Çeşm’inle ıslatıp da, ferahlattın içimi
Giryan nağmeler gibisin; hep hüzün akarda akar, yakar gönlümü
Aşk öd’lümü?
Hayranım asuman’a, çıkartan o güzel vefana
Püryan oldum, zarafetinin o has akışına
Vediamsın; dünyalar verseler de, düşürmem gönlümden
Gün
Bu gün
Dem
Bu dem.

Handan’ınla sar ve sarmala da ak içime, okşamalarla
Aşiyanına girdim gireli; cıvıl cıvıl bezenmişliği isterim, yavrularla…




(10.01.2011)AZAP…




Mah: Ay
Hilal: Ayın 3 günlük hali
Cemal: Yüz, çehre
Hâl: Vaziyet, durum
Devran: Dünya
Biryan: Tandırda susuz pişirilen kebap.
Büryan: Et ve pirinçle tepside pişirilen bir yemek.
Şiryan: Atardamar
Şeb-i gam--gam gecesi
Nim---yarım
Bad--rüzgâr
çerh--felek
ab-ı revan--kalpteki ferahlık
Çeşm--gözyaşı
Giryan--ağlayan
Asuman... Gökler
Püryan---yanık
Vedia---emanet
Handan--gülüşlerin en güzel
Aşiyan--kuş yuvası
Öd---öz, temel