2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1909
Okunma
Bir gün dağa çıktım aldım başımı,
Öptüm toprağını, öptüm taşını;
Yüreğimi koyup dağın kalbine
Saatlerce dinledim,
Dinlendirdi ruhumu,
Karlarca serinledim.
Hiçbir yapmacık hâli yoktu,
Kuşları hür, rüzgârı hür,
Dostça akan pınarları gürül gürüldü...
Başında çiğdem kokardı,
Göğsünde nergis;
Yamaçlarında gül açardı gül,
Ellerinde lâle, saçında sümbül,
Kekik kokardı her yerinde.
Boğulurdum,
Boğulurdum şehrin parfüm caddelerinde...
Şehir; bataklığın batağı,
Yedi başlı ejderhalar yatağı.
Şehir; cinler, periler sitesi,
Kafdağı’nın ötesi...
Dağdan indim şehire,
Hey babam hey!
Dağ nere, şehir nere?
İşte o gün bugündür
Al gagalı bir keklik,
Öperek yüreğinden seheri,
Hasretimi hatırlatır türkülü nağmelere:
‘Tutam yâr elinden tutam,
Çıkam dağlara dağlara...’
Bestami YAZGAN
5.0
100% (1)
Cevap Yaz