Gidersen her zerre ayaklanacak,
Daðlarý yerinden söküp yürütme!
Birbirine düþer ayakla nacak,
Kesme ümidimi, aykýrý gitme!

Gitme bilmediðin izin ardýna,
Koyan çýkmaz seni adam yurduna,
Yüklen azýðýný hemen sýrtýna,
Sonsuzluk yolundan baþka yol tutma!...

Tutma deðer bilmez kiþiye alkýþ,
Yoksula nar olur, zengine bal, kýþ!
Ne hakkýný çiðnet, ne zulme kalkýþ;
Ýncinme, incinsen bile, incitme!

Ýncitme baðdaki þeyda bülbülü,
Hakkýdýr, solmadan koklasýn gülü,
Hakikat örtülü, hikmet örgülü,
Çýkmaz kavþaklarda þaþýrýp yitme!

Yitme yaban elde, kendine dön, gel!
Yar sana varmazsa, yanýna sen gel!
Aþýða ne çöller, ne daðlar engel!
Sevgiyi tazele, aþký, eskitme!

Eskitme hoyratça hiç bir varýný,
Yenmeli yoksulluk canavarýný,
Her ok bulamasýn kalp civarýný,
Düþmana koz verip öcü diriltme!

Diriltme nifaðý, bozma oyunu,
Yuða çevirirler düðün, toyunu,
Hor görme kimsenin bosu, boyunu;
Ot olsan gölgelik yerlerde bitme!

Bitme zemzem gibi, gür ol, gümrah ol,
Mü’min yararlansýn, ümmete rah ol,
Pir Sultan, Mevlana, Yunus, Emrah ol;
Yadlarýn ardýnda koþup seðirtme!

Seðirtme telaþla, þeytan iþidir;
Þeytanýn yamaðý cahil kiþidir,
Kötü söyleyenler kötü iþitir,
Diline sahip çýk, kem söz iþitme!