Yandım...
Aşkından kaynayıp taştım,
SEN’i nasıl sevdim.? Ben de bu işe şaştım..!
Kaçtım...
İki yüzlülerden yalandan riya dan,
Onlar düzenbazlıkta büyüdüler milyon oldular..! !
Bilemedim ki acaba ben kaç tım..! ?
Oysa sevdiklerime pamuk Onlara TAŞ tım..! !

Sığınağım SEN oldun..
Korunağım..
Dayanağım..
Hayatla bağım..
Arkamda duran yaslandığım dağım...

Sana çoştum sana taştım,
Can lara gül olup açtım, lakin namerde TAŞ tım..! !
Yandım..
Yüreğinden aldığım kor ateşle harlandım,
Sesini duymayınca yeis’e düşüp darlandım,
Sana sözümde duramadım ve bundan ar lan dım.!
Alın yazısı bu, define kazısı değil.! zorlandım..
Kaşif olup cevher bulayım derken SENSİZLİĞE yollandım...

Saçlarının teline,gözlerinin feri’ne gül kokulu tenine,
Pamuk pamuk eline, eller değil ben YANDIM..!
SEN istedin ben yandım..!
El’lere düşman oldum, SANA taraf idim, SANA yan dım.!
VALLAHİ ben bu can dan usandım...
SENİ CAN bilip, dağım bilip SEVDANA yaslandım....

Ali İhsan Ulusam

11.11.2010