Sen yoksan...
Dağ eşkiyası türküler basar gönül barınağımı
Sen yoksan...
Ağıtlar büyütür hazanlardan gizlediğim sevda bağımı

Gözlerinin dolduğunu görünce sana sarılmalarımın
Yol azığı ettiği sıcaklığını giyinip
Hangi gecede sabah olduğunuda bilmeden
İzlerinin göçebesi olur
Yastığımın küskünü telaşlı uykularım

Hayalin nazlanıp kapatınca perdelerini
Boynu bükülür
Bakışlarının tiryakisi hatıralarımın
İçim yanar haline...
Bağrıma uğrayan rüzgarlara emanet ettiğim
Saçlarını okşamışlığımı tesellisi edip
Uğurlarım ’ ya bulursam ’ dediği gözlerinin kapısına

Hep dönmeye git ki...
Sabahlarım şafak ortasında oturup kalmasın Dılem
Hep dönmeye git ki...
Sürgününe gittiğim uçurumlar yuvam olmasın Dılem

Bulutların nazarı değmesin diye
Her damlası bir gökkuşağına sarılıp
Dönüşüne rehin bırakılır yağmurlarım
Ve ardından...
Yokluğunun gölgesi düşer senden bana kalmışlığıma
Artık bunun sonrasında
Mahçup kuraklığıma bakıp bakıp
Kendini göl geçidi sanır
Haddini bilmez çöller

Ve...
Nasıl bir hesapta yaptıysa artık
Ettiğini gidişlerinin sevabına sayıp
Bir an bile gözünü kırpmadan
Yüreğimin kapısında nöbet tutup durur
Yangınlarımın ateşini salan hasretin

Bir de...
Ceylanları barındıran dağ ötelerin
Vazgeçirilir asırlık tutkusundan
Bir de...
Kokun girmeyince rüyalarına
Güller uyanır uykusundan