Ayağım korkardı; basmaya yere.
Kimi yer çamurdu kimi yer dere,
Sırtımda semerden kalma bir bere;
İnsan olmak mı zor, eşek olmak mı?

Yüküm hep odundu, yemim hep saman
Gaddardı sahibim, vermezdi aman.
Sızlardı etlerim yattığım zaman!
İnsan olmak mı zor, eşek olmak mı?

Bazen inat eder kasardım başı!
Bırakır sopayı vururdu taşı;
Benden epey küçük veledin yaşı,
İnsan olmak mı zor eşek olmak mı?

Bir çuval samana bir avuç arpa;
Her zaman karnımda bir koca sıpa,
Semerde sokulu, dururdu sopa;
İnsan olmak mı zor eşek olmak mı?

Süleyman Üstün 1996 Pendik