15
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
2021
Okunma

Karşılıklı oturup,
birer fincan kahve içebilseydik.
Sadece biz olup,
bizce, sohbet ederdik…
Bitirince, falına bakmamı isterdin.
Belki falına bakamazdım ama
hayatım boyunca,
buğulu gözlerine bakabilirdim…
Sen de çocuk bakışlarınla süzülür,
susardın…
Sonra sana korkma derdim.
‘Korkma !
Seni çevreleyen karanlık,
kaybolduğun siyah gözlerimdir…’
Ve
biliyor musun ?
Belki de saklambaç oynardık…
Şimdi,
keşkeler arasında,
birbirini kaybetmiş iki sevgiliyiz !
İkimizde artık kahve içmiyoruz…
Bu oyunu böyle oynamak istememiştik…
________________________________
yağmurun izi