Hep "oluruna bırak"larda kaybettim ben seni
Peşinden koşmalarda yitirdim Bizi.
Hep yalnız sildim koşmaktan geriye kalan isli terimi.
Ter miydi gözyaşı mı kestiremedim tabi.
Terimle karışmış yaşımla, göz pınarımda nefessiz bırakarak öldürdün Beni.

Şimdi otopsiye ne gerek var?
Ölüm nedenim belli ya işte Yar.
Bedenimdeki tokat gibi Ayrılıktan kalma izlerin beşinde de Sen yazar.

Vurup neşteri,
Kırma!
Anahtarı senle kaybolan kilitleri.
Kırma ki,
Deşme boşa, saklım olan Sen’leri.
Kapanmıyor sonra neşter izleri.
Kapanmayan yanlarımdan gözyaşlarım girmesin ki içeri
Üşümesin boşa Sana benzediğine utanan Sen’lerim..

Niyetim dua deyip etme tek bir söz,
Gidişine kılıf uydurmaktan öteye gidemez o söz.
Hoş...!
Kılıfda kalmadı aslında, minareyi çalıp gittiğinden bu yana
Selasını bile naaşım kendisi kendine okumakta
Günahkarım seni sevmekle başladım günaha.
Cemaatte yok günahkarın safımda.
Varsın duasız olsun defnim, kendi kendime de girerim toprağa...

Gökhan Demir ( g.dmr )