11
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2019
Okunma
Bir süre sonra,
bir eli tutmakla, bir ruhu zincirlemek arasındaki
ince farkı öğrenirsin,
Ve aşkın yaşlanmak,
...birlikte olmanın da güvende olmak
anlamına gelmediğini öğrenirsin.
Ve öpücüklerin sözleşme
ve hediyelerin de vaat olmadığını
öğrenmeye başlarsın.
Ve yenilgileri
başın dik ve gözlerin açık karşılamaya başlarsın,
bir çocuğun üzüntüsü ile değil,
bir yetişkinin zarafeti ile...
Ve herşeyi,
bugünü düşünerek yapmayı da öğrenirsin,
çünkü yarın ile ilgili herşey belirsizdir.
Bir süre sonra güneş ışığının
yakıcı olduğunu öğrenirsin,
eğer fazla maruz kalırsan.
Bu yüzden
başka birisinin sana çiçek getirmesini beklemeden
kendi bahçeni yarat
ve kendi ruhunu kendin süsle.
Ve göreceksin ki dayanıklısın
ve kuvvetlisin
ve değerlisin...
Veronica A. SHOFFSTALL
hayal dünyasında yaşarken
bir kaç kelime kaya gibi düşer düşüncelerine
ağırlığı altında ezilirsin her kelime acıtır yüreğini
çocukça hayellerin kabus olur
gerçeklikte büyürsün birden
uykuların kaçar gecenin sesiz karanlığında
dolanır durursun yorgun düşer bedenin
küçücük evin her köşesi uzadıkça uzar
bir ucundan öbür ucuna dağlar aşmış hissi verir
sığmaz kocaman dünyaya ovuç içi kadar yüreğin
ölecekmiş gibi gelir
boğazına düğümlenir aldığın her nefes
midene bir yumruk yemiş gibi acı çekersin
gözyaşların damlar sen istemeden
her damlada bir bir dökülür hatıralar
unutmak istersin yaşadığın acıları
heyecanla beklediğin sabahları
günaydın deyişindeki tatlı ürpertiyi
hatırlarsın
kırgınlığın geçer birden
oyuncağı alınan çocuklar gibi
hışkırarak uyanırsın o güzel rüyadan
yalnızlığına dönersin umutsuzca
bakarsın ki kimse yok koluna girecek
ne dost ne arkadaş
dizlerinin üzerine çöker öylece kalırsın
içindeki kopan fırtınayı dindirmek istersin
dört duvar ve yalnızlığınla kalmışsındır
boğulur hayellerin
çöker boynuna geçen günlerin ağırlığı
yorgun bir savaşçı gibi perişan
her yerinde yaralar açılır
ensenden yediğin şamarın acısı
hayal aleminden alır gerçeklere çıkarır iç alemini
gördüğün manzara harabe bir beden
acırsın kendi kendine
aynalara bakıp tanıyamazsın
bu ben miyim nerde o güzel kadın
yaşadıkların hep gözyaşı hep hüzün
son sözleri takılır ismini sayıkladığının
kutup ayazında donduğunu hissedersin
anlamak istemezsin
yalnış duydum hayır gerçek bu degil dersin
sevgiyle yazdığın her şiir yalan olur
bir rüzgardı geldi geçti
bıraktığı izler çok derin
hayatını hesaba çeker
iğne ucu kadar bile kalmamış hatır
maziye gömdüm demeye dilin varmaz
yüreğine gömersin sevdanı
mühür vurup üzerine sonsuzluğa yollarsın
suskun yorgun düştüğün yerden kalkıp yürürsün yavaşça
mutluluk belki olmaz ama
acı bir tebesümle bakarsın
hayat devam ediyor
acılarlada olsa
gözyaşlarını silersin
elinin tersiyle
yüzünde yalancı tebesüm
dönersin
gerçek dünyaya
MAVİ GÖZYAŞLARI
7 0CAK2011
’’Zaman şaiirlerin şiirlerini öksüz bırakıp gitme zamanıdır’’
Cevap Yaz