Hayatın acımasız akışında yalpalar bedenim bir o yana bir bu yana
Haksızlık diz boyu olmuş acımasız insanlar kendi havasında
Kendilerinini kurtarmak adına acımasız olmuşlar
Yakıyorlar önüne geleni vicdansızca


Vefa kalmamış saygı hiç yok umursamaz dilleri diken olmuş sanki
Batırıyorlar iğnelerini sormadan derdin ne nedir sebebi


Sorsan yokuşa sürerler kelimeler sanki ip cambazı gibi
Anlamazsın uyuturlar seni ayak üstü kafa iyi


Vefa kalmamış paylaşılanlar sanki hiç olmamış
Şaşkın şaşkın bakarsın konu ne idi
Alır götürüler gerçekleri yalancılar mahallesi
Gözlerin açık ama karşıdakİ uyutur seni


Sen feda edersin bazen bildiklerini seversin karşılık beklemeden
Elindekini umursamazsın verisin feda edersin herşeyi
Kanun koyarlar kendilerince esas kitabı düşünmeden
Çünki kendi kanundur dinlemezler kimseyi


Buna soğuk savaş derim ben göremezsin ne savaşı nede erleri
Tam yerinden vurular seni parçalarlar yüreğini
Acımak yazmaz kitaplarında karalarlar geçen güzel şeyleri
Sen çırpın dur anlat duymazlar ki zaten yazmışlar sebebini


Çizgileri vardır ançak kendileri bilirler doğruyu gerçeği
Döndüremezsin sanki köprüde karşılaşan iki keçi
Ben doğruyum sen doğru kabul etmezler dinlemezler birbirini
Sonunda kaybeder yalnış kazanır gerçek olan
Ama çok geç olmuştur kırılan kalp birleşir mi geri




MAVİ GÖZYAŞLARI
16 NİSAN 2010



Teşekkür ederim Mevlüt kardeşim şiirime ses olduğun için