MEMUR HÜSEYİN
Torpil buldu imtihanı kazandı
İlk adımı attı memur Hüseyin
Bütün sıkıntılar bitecek sandı
Hemen şehre gitti memur Hüseyin

Tüm semtleri adım adım dolaştı
İki odalı bir ev buldu anlaştı
Kirayı duyucna birazcık şaştı
Ama mecbur tuttu memur Hüseyin

Olmazdı masrafı hiç uzun boylu
Zaten çocuk küçük hanımı köylü
Kendinin de yoktu hiç lükse meyli
Mülayim bir zattı memur Hüseyin

Giderleri hesap etti ay başı
Denk getiremiyordu bir türlü maaşı
Demek böyle dedi memurun işi
O gün çok berbattı memur Hüseyin

Günler aylar böyle gelip geçerken
Bir kızı doğmuştu bir oğlu varken
Dairede borcunu hesap ederken
Vatandaşa çattı memur Hüseyin

Uymuyordu bütçesi bir türlü çağa
Yine zam gelmişti şekere yağa
Sesini duyurmak için çıktı sokağa
Nezarette yattı memur Hüseyin

Bankadan mecburen kredi aldı
Hanımla çocukları köyüne saldı
Yetmiyordu maaş çaresiz kaldı
Yavaş yavaş battı memur Hüseyin

Maaş bordrosunu aldı eline
Düşündü düşündü daldı derine
İcra el koymuştu üçte birine
Bu ay hapı yuttu memur Hüseyin

Borç para vermiyodu kimden istese
Bakkal veresiyeyi kesti nedense
Oğlu kitap istedi kızı elbise
Böbreğini sattı memur Hüseyin

Tutamıyordu ailesine verdiği sözü
İstekleri vardı büyüdü kızı
Velhasıl gülmedi bir türlü yüzü
Yokluğu çok tattı memur Hüseyin

En son bir hışımla geldi daireye
Verdi istifasını yetkili beye
İki böbreği ile çıktığı köye
Tamamen göç etti memur Hüseyin

Bir gün sol böğrünü bir acı yaktı
Yere düştü ağzından biraz kan aktı
Cebinden madeni bir lira çıktı
Tüm köyü ağlattı memur Hüseyin

Nizamettin ELMA