Yayından süratle fırlayan sivri ve de kızgın uçlu bir ok

Kanayan, yaralı, acıya bulalı kalbime saplanır her gece

Tutuşur yanarım dökülür parçalarıma ayrılırım sessizce

Derdim, kederim çok anlatıp paylaşacağım kimsem yok


Ne büyüyen kalp yangınımı söndürebilecek ıslak duygularım kaldı

Ne de dağılıveren parçalarımı toplayabilecek ak bir inancım kaldı

Ne bu derin ve engin aşk acımı hafiflettirebilecek bir dostum var

Ne de bu saklı, kanlı gözyaşlarımı durdurabilecek bir umudum var


Ateşten bir yorganla kıvranıp duruyorum her gece

Düşümü, düşüşümü ve gülümseyen hayalini izliyorum saatlerce

Ve hüzünlü mısralar mırıldanıyorum,yüreği kanayan bir şairce


Uzamış tınaklarımla parçalıyorum,gözyaşlarımla ıslanmış yastığımı

Sen nerden bileceksin ki hala kanayan yarama n’çin tuz bastığımı

Yaşama sevincimi, inancımı ve hıncımı niçin kirpiklerime astığımı