Onun da yüreği var
bakmayın dal budak saldığına
hoyrat değildir
hiç soğuğu sevmez incir
uzatsan elini biraz sertçe kopar kolları
sızar yanaklarından sütü
duyarsızlığı sevmez sütbeyaz ağlar ağlayınca

bir kuş gagalar meyvesini balı akar
ellerini gizler incirin yaprakları geniş geniş
sıcaklar yüzünü yıkar
dallarında tetikte uyur yılanlar
yılanlardan ürkmez
bıçaktan korktuğu kadar
ama en çok kuşlarla çocukları sever

dalına bir incir kuşu konar neşelenir
hani dili olsa öter cik cik
uçar incir kuşu mahzunlaşır
bir çocuk koparsa meyvesini olur pür neşe
güneşe türkü söyler gönlünce

yaprakları kıskançtır saklar olgunlarını incirin
kuşların gözleri keskin
göz kararı
bilirler en lezzetlisini en olgununu meyvelerin
bilmez incir karı zararı bıçak değdirse tenine yaramaz bir el
yanar canı ağlar gövdesi sesi hiç çıkmaz
hoyrat davranırsanız incinir…
çocukların ve kuşların sevgilisidir nazlanmayı bilmez
utanır gözyaşlarından ağladığında mendil istemez
incire incir diye ünlemeli
yemiş deyince ses vemez...
Ankara,04.01.2011 İ.K