0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
923
Okunma
Kitaplar tozlu raflarında niçin kalır
sıcak bir el uzanana dek?
Ve neden bir fahişe gibi
dokunuldugunda beyaz tenine
isteksizce bir gülümseme sunar?
Kendisini bekleyen yere gitmekdenmi
korkuyor?
Tozlu raflarda bir mıknatısmı var,
onu kucagına sürükleyen mıknatıs?
Okuyucusunun bir üvey kardeş oldugunu,
hiçmi fark etmiyor?
Ey sen
Nebatilerin
İnce kuru yaprakların,
Öz kardeşi.
Parşömenler
Süslemekteyken ressamın
o kurnaz göz bebeklerini;
Gördügün
Faili meçhulleri,
Koynuna konuk ettigin
Delikanlı ve genç kızların
Vesikalık resimlerini.
Görmezden gel
Ve yürü
Agır adimlarla
kaldıgın yerde yaşamaya.
Devrim Dokdere
