Hani,
O son günümüzde
Ellerimi tutmuştun..
Avuçlarımız yapışmıştı avuçlarımıza..
Tutkal gibi...

Hani,
Biraz ürkek,
Biraz çekingen..
Ve
Apansız
Öpmüştün ya dudaklarımdan,
Islak ıslak.
Sımsıcak...

Hani,
Hep böyle kalsak..
Hiç ayrılmasak derken..
Ellerin gezinmişti ya
Öptüğün dudaklarımda
Okşadığın yanaklarımda...
Ben unutmadım o günü
Hiç unutamadım

Ne ucuz, utanmaz sevdalar yaşadım
Ne yüreklere girdim habersiz,
Çekinmesiz..
Ne yüreklere girdim,
Pervasız, sorgusuz-sualsiz.
Sonunda
Ne çok yüreklerden çıktım
Kırgın, yorgun, darmadağın...
O gün anlamadığım
Bugün anladığım
Yalnız sen kalmışsın bende
Senden öte gidecek yerim yokmuş meğer.
Gecelerin karanlıklarına tiryakiliğim
Gözlerinmiş, saçlarınmış.
Sen
Ah, benim vazgeçilmezim.
Geç anladım
Senden öte gidecek yerim yokmuş meğer....

O gündür-bugündür
Hiç kimse senin gibi öpmedi beni
Yanardağlardaki lavlar kadar sıcak
Ve
Her yanımı saracak kadar...
Hiç kimse senin gibi bakmadı gözlerime
Gecenin sabaha kavuşması kadar sessiz.
Bir bebeğin gülüşü kadar doğal
Ve tertemiz.
Kimseleri senin yerine koyamadım.
Kimselerin yanında tutunamadım.
Olmadı be Nar Çiçeği yüzlüm
Olmadı işte !!!
Kimseleri sen gibi
İçimde tutamadım.

Yıllar
Silindir gibi ezip geçti de
Anıların üstünden..
Ben hiç sensiz kalmadım.
Hala,
Öylecene kokun duruyor
Kokun,hiç gitmedi üstümden...




Necdet GÖKNİL