Gecelere hüzün çöker çoğu kez,
Ve o hüznün orta yerinde sen vardın,
Sen burkardın yüreğimi,
Sana olan özlemden bu yürek kor alevler yaşadı.
Üzülme sakın,
Derdetme kendine,
Öyle öldüresiye değildi özlemin.
Tatlı bir sızı vardı seni seven bu yürekte.
Sadece uzun yollara vardı kızgınlığım.
Elini tutamamak,saçlarını okşayamamak
Ve gözlerini gözlerime alamamak vardı hüznümde.

Gecelere sessizlik hakim olurdu çoğu kez,
Ve o sessizliği şen şakrak hayallerim bozardı,
Kulağımdaki sesin bölerdi kasvetli sessizliğimi.
Ve umudum olan varlığın,
Delicesine çağlardı damarlarım da...

Şimdi yine hüzünlü bir gece,
Yaşıyorum yine seni geçmişte
Hayatıma girdiğin o anı,
Elimin ayağımın titrediği,
Dilimin tutulduğu zamana gittim aniden.
Ne güzeldi bana gelişin ve hep benimle oluşun.
İyi ki varsın deyişim,
İyi ki varsın deyişin,
Benimle beraber dim dik duruşun.
Ne güzeldi ve hala ne güzel biliyormusun?
En önemlisi her şeyinle benim oluşun.

Yine hüzünlü ama bir o kadarda güzel bir gece,
Geçmişi anıyorum, şükran la yadettiğim.
İsmin dilimde hece,
Farketmiyor benim için gündüz gece.
Çünkü dileğim olmuştun,Rabbim’den istediğim,
Vermişti bana seni,
Çok seviyordum,çok seviyorum hala delice.
Şimdilerde vaz geçilmezim oldun,
Çünkü artık arzumsun benim,
Emek verdiğim gönlümün huzuru,
Üstüne titrediğim,
Sakın solma olurmu,
Olurmu, gönül bahçemin tomurcuk gülü...

* Ahmet MORAN