Gönül Kabe’sinden,
Yaradan’a dökülsün yürekler.
Aklın götürdüğü yol olsun.
Engebeli de olsa varmalısın gerçeğe.
Yürürken Ülkü’nü düşün
Yol arkadaşların az olsun, öz olsun.
Dostun yüzündeki güvenilir tebessüm
Güneşin doğuşunu muştular.
Can azaptan kurtulur aşıldıkça engeller.

Sevgi pınarından,
Dost yüreklere damlasın yürekler.
Çileyi çekmiş yürek Tanrıdağı gibidir,
Arşı alemi görür,
Nice fırtınalar atlatmış,yerinden oynamamış,
Bıkmamış usanmamış
Aşk ile yanmış ama tükenmemiş.
Bu sevda,
Yaradan’a kul olmuş,
Alevlenen aşk Vatan’a kan olmuş
Bazen de canan’a can olmuş.

Kalbin atışı,
Heybetlere vesile olsun.
Ezel’den,ebed’e yürüyen
Başı kalkık,alnı pak,
Taze nesillerin ayak sesleriyle karışsın.
Aşk tomurcukları açsın hilesiz hurdasız yüreklerde.
Bir ölümsüz sevda yaradılsın memleketimde,
Hain ellerin uzandığı Türk Yurdu’nda,
Atatürk’ler,Yavuz’lar,Fatihler,
Alparslan’lar doğursun genç Analar.

* Ahmet MORAN