bir işçinin alın teriydi,aşkım benim...
hakkımı yedin!
hepsini ödemen imkansızdı zaten,
asgarisini bile vermedin!
üstelik...
yıldızımın boynunda bir görünmez ip,
günün birinde tekmeyi yeyip,
hayatların içinden,
en kısayı çekip,
gidiyorum kısmetse...
benden kalanı da emanet verip!
GÖKÇEN BAŞTİN