2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
2308
Okunma
Ey meçhul!
Senin adın kul.
Dert verdi yaradan.
Başarmak derdi, kazanmak derdi.
Bunlar senin kimyanı değiştirdi.
Köpek oldun nefsine.
Kapılma boş heveslere.
Sor neden, niçin?
Uzaklardan bakıldığında,
Bir zerresin.
Heyhat gel gör ki:
Karşıki dağları ben yarattım demektesin.
Oysa insan denen meçhul,
Bu dünya istikbali olmayan bir okul.
İçine dön içine.
Doğduğun ilk gün ki gibi,
Şekil ver yüreğine.
Mayan belli toprak.
Her gün seni ister.
Arsız bir çocuk gibi.
Sende zamanı gelince gideceksin.
Hem de yalınayak.
Belki bir düğüne,
Belki de yeniden alevlenecek bir ateşin külüne.
Ey meçhul bitmez bu okul.
Çünkü senin adın kul.
30.12.2010
Orhan OYANIK
ÇAN
5.0
100% (2)
Cevap Yaz