Daha yirmi yaşındaydı hayatının baharında
hevesliydi silaha deli doluydu
elini öptü anesinin
belki dönemem diye ayrıldı sevdiğinden
içi kıpır kıpır dı
elini salarken son defa
dönersem kavuşuruz
yok ölürsem eğer MAHŞERDE BULUŞURUZ der ağlayarak
ve gider
dizlerinin bağı çözülür
dayanamaz ayrılığa hıçkırıklara boğulur
acemi birliği biter bitmez izin dahi kullanmadan dağıtım olur
hozata düşmüştü
daha üç günlk tü taciz yer karakol
mermilerin kafası üstünden geçtiğini görür
döner der arkadaşına
bu HAYAT burda biter
sabaha kadar sürer çatışma
sabahın ilk ışıklarında son bulur
tam o sırada ensesine bir yağmur damlası düşer
şöyle bir irkilir haytı film şeridi geçer gözleri önünde
arkadaşları ismini söylediüğin de anlar ölmediğini
kalkar mevzisinde diğerlerinin yanına gider
kağıtı kalemi olan varmı der
bir arkadaşı cebinden kalem çıkarır verir diğeri ajandasından bir dal
başlar yazmaya
ANAM
Dün gece yıldızlar kafamın üstündeydi
hayalinizse gözümde buram buram
elimi tetikten hiç çekmedim
verilen her şehidin kanını alırcasına sıktım her mermiyi
sizi o kadar özledimki
hani vatana ihanet sayılmasa
gece yarısı kaçsam bile diyorum bazen
fakat ne mümkün
mantar misali döşenmiş mayınlar
ve pusuda uyumuyor onlar
siz beni sakın düşünmeyin ben çok rahatım diyordu
bir yandan da yazdığı kağıt göz yaşlarında ıslanıyordu
çaresizdi belki ölüm her an ensesinde
o kavuşmayı bekliyordu
bir gece yer yerinden oynarcasına
tüm parmaklar tetikte durmaksızın kurşun yağar
bacağından vurulur ve der ki kendi kendine
ÖNCE VATAN bir bacaktan ne çıkar
tam o sırada namludan çıkan kurşuna hedef olur
yağmur damlasının düştüğü yerden girer kurşun
ve ölür
cenazesi ailesine teslim edilir
sağ eli yumruk halinde sanki birşey varmiş gibi kapalıdır
avcu açılır olan o an olur sanki şehit olacağını bilir gibi yazar avcuna
AĞLAMA ANAM MAHŞERDE BULUŞURUZ........