sen cihanın ateş şelâlesi!..

ürperen ıslak ruhumu yakıyor

ve şırıltılarla kalbime akıyorsun...


ben sana uzak, sevdana tutsak bir aşığım...

bağlıyım, aşkın kırılmaz zincirleri ile...

kurtulmak bir düş çırpınmaksa nafile...


sen gündüz güneş ışığım gece ay ışığım!..

üzerimde şimdi sevdanın o koyu keder gölgesi,

ve yüreğimde hicranın o çıldırtıcı ağır çilesi...


oysa ben en acemi selâmlarımı uçururken sana

sen, o eşsiz, emsalsiz gözlerinle sunardın bana

o en arınık haz ve o en berrak mutluluk duygularını...


sen yüzü gözü aşk ve sevgi parıltılarılarıyla dolu olan sevdiğim!..

yüreğininde aşk ve ak bir sevgiyle dolu olduğunu zannetmiştim...

ve seni, tüm benliğim, tüm ruhum ve de tüm kalbimle sevmiştim...


sen gözlerime kusursuz buğusuz bakışlarla bakan!..

hani gözlerinde ıslak ıslak yüzen o sevgili parıltılar?,

sadece benim okuyabildiğim o gizli gizemli mısralar?!..


sen bir zambak gibi saf duran!..

oysa özlü gözlerin buğuluymuş

ve örtülü yalanlarla doluymuş...


ey beni keder, hüzün, elem,

dert, kasvet, gam ve özlem

dolu günlerde anılarımla başbaşa bırakan ece!..

yarım kalan anılarımla aşkın her gün her gece

öldürüp öldürüp diriltirken beni bütün acımasızlığı ile

sen yine de gelip durdurmadın gelmeyeceğini bile bile

uğruna kendilerini kirpiklerime asan gözyaşlarımı bile


ey kalbimi çalan, neşemi alan,

beni unutan, kendini avutan,

soğuk bakışlarıyla kalbimi kanatan

ve ıslak ruhumu alıp ateşlere atan

mavi gözlü, melek yüzlü cellâdım!..

sen mutluluk dolu hayatımı aldın

en dayanılmaz kederlere buladın...

kalbimi parçaladın, beni yaraladın...


ey sevgisi sevdası yalan olan, beni çılgın,

yorgun argın, kırgın ve yılgın bir aşığa döndüren,

en güzel çağımı çalan ve hayat ışığımı söndüren yarim!..

o eşsiz emsalsiz gök mavisi gözlerin ile

eskisi gibi bakıp gülümseyiversende bile

ışıldamaz artık bu ıslak,sönük ve can çekişen gözlerim...


ey kara katran gecelerimin donuk ve soğuk alacakaranlığını

ansızın sıcak, rengarenk ışık huzmeleriyle dolduran sevgili ölüm!..

sana gülümsüyor, gözyaşlarımla ıslanmış bu kirli kederli yüzüm...

çünkü ben sende görüyorum huzrun ve kurtuluşun ışığını...


ey merhameti ayrıcalıksız ve sınırsız olan büyük ve tek Allah’ım!..

ben şüphesiz, kesintisiz bir inançla sana inandım, sana sığındım...

ilk aşkının kurbanı olan bu kuluna merhamet et...

bu yaralı, yamalı, zavallı, acılı yüreğimdeki hasret

ve bu dert, bu kasvet dolu hayatım için beni af et...

sevenlerim kederle değil hep sevinçle hatırlasınlar beni...

üzülüp ölesiye yas tutmasınlar düşünüp anlasınlar beni...

mutluluğa,ışığa ağırlıksız bir ölümle uçan bu kulunu...

gerçek ve büyük kurtuluşu ölümde bulan bu kulunu...