Hislerimden yeni bir sayfa açtım , düşlerim karanlık
Duygularımı denize attım bileklerine taş bağlayıp
Biz ; hayallerimizle tam okyanusun dibine vurduk
Bu masal ikimizindi , neden kötü bi son bulduk ?

Her seferde yeni bir sen yazdım döküntü defterlere
Dökülenler senden arda kalanlardı ,sen değil be
Satırlarıma çizdiğimde sen değildin hep
Gönülden aktı gitti melodiler kadar içimde delicesine

Artık midemin bulandığı bu hayattan gidiyorum
Ölümle sözlüyüz biz güzelim , ölümü bekliyordum
İçimde bir çocuk var özleminle yoğurduğum
Bu kalbin her hakkı saklıdır , senden saklıyorum

Dizginlenmiş bu notalarda her bir ezgi bağırıyor
Sen nasıl bir insansın yarim kelimelerde yetmiyor!
Aldığın nefesi hisseden papatyalarda ağlıyor
Uzaklaşmaya çalıştıkça daha fazla bağlıyor

(Oğlum) Mehmet Ali Yılmaztürk