Herkes onlara hep derdi ki kaz
Sanırlar ki akıları çok az
Bir gün birisi çıktı karşıma
Etme şair ne olur bizi yaz

Kaz deyip de geçmedim onları
Yabana atmadım ben bunları
Tabi deyip te takibe aldım
Ben kendimi peşlerine saldım

Başı bozca bir kazımız vardı
Onun da başını sevda sardı
Hep onu düşünüp hayal eder
Yoksa gözü hep onu arardı

Vak vak vak diye konuşurlardı
Köy çeşmesin de buluşurlardı
Kaz kaz’a sevda yaşamaya da
Büyüklerinden alışkınlardı

Kaz o kazı çok çok seviyordu
O da bu sevgiyi biliyordu
Güzel gözükmek için hep ona
Kirli tüylerini yoluyordu

Hep paytak paytak yürüyorlardı
Hergün aşkını görüyorlardı
Yitirmemek için bir birini
Hep izlerini sürüyorlardı

Kuş gribi diye birşey çıktı
Bütün kazlar yakalanacaktı
Ne olacaksa bilmiyorlardı
Birden beynine bir ışık çaktı

Saklandılar araç arkasına
Bakmadılar onun markasına
Kazlar torbalara konuyordu
Ağladılar kaz vaklamasına

Kaz aşığı kaz’a vaak vak dedi
Durum iyi değil baak bak dedi
Bakıpta göz göze sevgi ile
Ölsekte ayrılmak hiç yok dedi

Dedi kazları hep öldürdüler
Grip deyip toprağa gömdüler
Biz ne suç işledik ki bunlara
Bize cezayı layık gördüler

O an gördüler kaz ayağını
Koşup salladı bir dayağını
İkisini de yakaladılar
Göstermediler hiç kıyağını

Kaz sahibi aldı ellerinden
Bıktı adamların dillerinden
Benim kazım çok sağlıklı dedi
Uzaklaştı gittiler hep birden

Kazları alıp kümese koydu
Kazlarında istediği buyudu
O gün güzel yemekleri yeyip
Sevgililer beraber uyudu

Ev hanımı, misafir gelecek
Et yok ki misafir ne yiyecek
Adam yorgun market de çok uzak
Dedi ki kaz kessek kim bilecek

Kadın der,boz başlıyı keselim
Tüyünü de hemen temizleyelim
Adam bıcakla gitti kümese
Baktı ki kapı açık neyleyim

Boz baş ile beyaz kaz kaçmışlar
Uçarak oradan uzaklaşmışlar
Varmışlar ,Kaz dağında bir kız’a
Hep beraber mutlu yaşamışlar

Adnan ŞAHİN