Sen 
Yüreğimi yakan ateşin kızıl rengi
Avucumda kanayan ruhumun cılız sesi 
Giderken tende bıraktığın veda busesi
Yakar, kavurur derinden
Sızlatır şimdi aşkın yanık izi...

Sen
İç dünyamın karanlıkta tökezleyen adı 
Hayatın anlamı riyasız gerçek tadı 
Öfkenin yenilgisi, Tanrı’nın ilahi gücü
Üşüyen ruhumun titreyerek yakarışı  
Soluksuz kalana dek dilediği  
Var gücünle ismini haykırışı...

Sen 
Ömür boyu emanetim
Bakmaya kıyamayıp
Gönlümün bir köşesinde sakladığım...

Sen 
Er meydanında   
Kutsal savaşın yenilmezi...

Sen
İsimsiz şehirlerden geçen kafilenin 
Adı henüz konmamış kervansarayı  
Batan ufkun sılaya dönük yüzü 
Yatağına sığmayan çoşkun nehri   
Alınan her nefesin yarısı   
Duyguların akış seli
Kapıldığım rüzgarın ılık büyüsü 
Günahın suskun dili 
Hataların boyna takılı onca vebali...

Sen
Yangınların merkez üssü 
Uzak diyarların pençesinde 
Tek başına yalnız kalmış güzergâhı     
Ölümüne sevdayla çarpan 
Kurşun işlemeyen yürek sesi...

Sevgi Batbay Özçelik