22
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1927
Okunma
Ben aşka yaklaştığım kadar saplandım bataklığa
Ellerimde alabildiğince umut
Saçlarım savruk rüzgar boyunca
Bir ses duyup kulak vermiş gibi kısık gözlerim
Yine sönmenin hüznünü yaşar bilmem kaç hatıra
Gün gelip aynı yere dönecek o emsalsiz elveda
İşte bak orada yine buruk, ürpertili bir ten
Boynu kırık kim bilir kaç kasırga önceden
Yüzüne güneş çalmış ve yıkılmamış hatta
Göğsünü gere gere ilerliyor kızgın balçıkta
Ve siz geçmiş günlerin perdesinde gizli hâlâ
Gizli ama aşikar yalnızca ilelebet suskun
Bilirim içten içe yanıyor hem de mahzun
Ateş misali, dizlerinden gömülmüş toprağa
Ben mi yanacağım bu çamur alevde illa her defa