2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1663
Okunma
Seni,
hergece,
uykudan önce,
beynimden söküp,
çıplak
odamın,
çıplak
duvarlarına asıyorum.
Duvar bana uzak,
sen,
daha uzak kalıyorsun.
Kaygıyla
duvarlara uzanıp,
seni,
usulca avuçlarıma alıyorum.
Zeytin karası gözlerine
baka baka, uykuya dalıyorum.
Bir şafak vakti,
sabah rüzgarına takılıp,
açık penceremden,
odama süzülsen.
Gözlerime bakıp, gülsen.
Uzansam saçlarına.
Gülen dudaklarına dokunsam.
Sonra,
Nazım’ın sesi ile
’Hoş geldin! ..
Kadınım benim.
Hoş geldin! ’ desem.
Şöyle bir gözlerine baksam.
Zeytin karası gözlerine,
türküler yaksam.
Türküler seni,
türküler beni,
türküler,
ikimizi söyler,
D u y u y o r m u s u n? ..
Şair Yolcu9901
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz