Doğumdan ölüme, gidilen yolda,
Nice izler var ki, izden içeri.
Solları sağında, sağı solunda,
Nice yüzler var ki, yüzden içeri.

İki ayak yetmez, iki bacak ta,
Nice dizler var ki dizden içeri.
Kapalı tandırda, sönmüş ocakta,
Nice közler var ki, közden içeri.

Kıvrımlı büklümlü, sarpta yokuşta,
Nice düzler var ki düzden içeri.
Dağın doruğuna o dik bakışta,
Nice gözler var ki, gözden içeri.

Adına ben denen köprü geçilse,
Nice bizler var ki bizden içeri.
Çoğul; tekil olsa, bir sen seçilse,
Nice sizler var ki sizden içeri.

İlk başı bilmeye, sonu bulmaya,
Nice çözler var ki çözden içeri.
Üç mevsim geçirip kâmil olmaya,
Nice güzler var ki, güzden içeri.

Belalarla dolu, zor bu güzergâh,
Nice gizler var ki, gizden içeri.
Her zerre aslına, olsa da agâh,
Nice cüzler var ki, cüzden içeri.

Yaralının sözü gelse de dilden,
Nice sözler var ki, sözden içeri.
Diyemem “özümü buldum gönülden”
Nice özler var ki, özden içeri.

20.12.2010…Mustafa YARALI