kaldırımsız bir sokaktı galiba
oradaki tüm sokaklar gibi
eğri büğrü evler
camsız ve perdesiz pencereler
sidikli pis duvarlar
kavga eder gibi konuşmalar
çatlak çocuk kadın sesleri
kişiliksiz kedilerin plansız gezintileri
ne yapıyorduk orada bilmiyorum
yağmurun kararttığı dar sokağı
hayal meyal hatırlıyorum
nasıl ve neden geldiğimizi ise
bugün bile hiç ama hiç umursamıyorum
tam köşede bir hırdavatçı vardı
yoksa terzi miydi ne
her neyse onun yanından
altı basamakla iniliyordu
anarşistlerin sevdiği o birahaneye
kimsecikler bilmiyordu onların sevdiğini
belki kendileri bile
tıklım tıklım doluydu içerisi
bir sürü anarşist
topal bir masada yer bulduk kendimize
dört yaşı geçkin gençle birlikte
bira istedik çok ucuzdu
ama herkese pahalı geliyordu
sahne bozuntusu dar bir köşede
kızıl bıyıklı gülünç bir adam
geçen yüzyıldan bile eski ve anlaşılmayan
garip bir lisanda anlamsız bir şarkı söylüyordu
suskun ve kızgın baktık birbirimize
bolca bira içerek
suskunluk konuşmaktan daha kolaydır bazen
kızgınlık için ise yoktu aslında bir neden
sonra birdenbire kalktık sabaha doğru
sen sağa gittin ben sola
isteksiz ve solgun bir öpüşmenin ardından
oysa aynı yere çıkıyordu bütün yollar
herşey tükendi sabah oldu
o birahanenin kimsenin bilmediği
ismi bile unutuldu